Hegel

Front 1

Vorrede1/1

Eine Erklärung, wie sie einer Schrift in einer Vorrede nach der Gewohnheit vorausgeschickt wird - über den Zweck, den der Verfasser sich in ihr vorgesetzt, sowie über die Veranlassungen und das Verhältnis, worin er sie zu andern frühern oder gleichzeitigen Behandlungen desselben Gegenstandes zu stehenglaubt - scheint bei einer philosophischen Schrift nicht nur überflüssig, sondern um der Natur der Sache willen sogar unpassend und zweckwidrig zu sein.

Back 1

Preface:1.In the preface to a philosophical work, it is customary for the author to give an explanation – namely, an explanation of his purpose in writing the book, his motivations behind it, and the relations it bears to other previousor contemporary treatments of the same topics – but for a philosophical work, this seems not only superfluous, but in light of the nature of thesubject matter, even inappropriate and counterproductive.

I . It is customary to preface a work with an explanation of the author's aim, why he wrote the book, and the relationship in which he believes it to stand to other earlier or contemporary treatises on the same subject. In the case of a philosophical work, however, such an explanation seems not only superfluousbut, in view of the nature of the subject-matter, even inappro­priate and misleading.

1. در شناخت علمی:توضیحی دیباچه گونه که بنا به سنت معرف یک اثر نوشته باشد، یعنی خاستگاه نویسنده اش را باز نماید و همچنین درباره انگیزه ها و مناسبتی که مولف را معتقد کرده، انتشار اثر خود را با وجود نوشته های هم موضوع پیشین و همزمان، موجه بداند، در مورد یک نوشته فلسفی نه تنها بیهوده می نماید بلکه با توجه به طبیعت امر نابرازنده و غایت ستیز است.

Hint 1

در شناخت علمی

1 توضیحاتی که در یک تالیف، معمولا پیش از ورود به متن، در پیشگفتار آورده می شود_و در آن ها، مولف ضمن بیان مقصودی که برای نگارش اش در نظر داشته، اوضاع و احوال (نوشته شدن اثرش) و رابطه ای که می پندارد این اثر با رساله های پیشین یا هم زمان درباره همان موضوع داشته باشد سخن می گوید، در مورد یک تالیف فلسفی نه تنها زاید می نماید بلکه به دلیل سرشت امر حتی بی مورد و نامناسب است.

Front 2

1/2

Denn wie und was von Philosophie in einer Vorrede zu sagen schicklich wäre – etwa eine historische Angabe der Tendenz und des Standpunkts, des allgemeinen Inhalts und der Resultate, eine Verbindung von hin und her sprechenden Behauptungen und Versicherungen über das Wahre –, kann nicht für die Art und Weise gelten, in der die philosophische Wahrheit darzustellen sei.

Back 2

For whatever it might be suitable to state about philosophy in a preface—say, an historical sketch of the main drift and point of view, the general content and results, a string of desultory assertions and assurances about the truth—this cannot be accepted as the form and manner in which to expound philosophical truth.

چه، هر اندازه هم سخن از چندوچون فلسفه در یک پیشگفتار روا بنماید_فرضا از گرایش تاریخی یک دیدگاه، از مضمون و نتایج آن گزارش کند، نظراتی از این و آن به همراه نویدهایی درباره حقیقت به میان آورد_ باز شیوه ای برازنده در امر بازنمایی حقیقت فلسفی نتواند بود.

زیرا آنچه درباره فلسفه می توان گفت، و شیوه ی بیان آن در یک پیش گفتار-برای مثال، تاریخچه(ای در بیان) گرایش و دیدگاه، محتوای کلی و نتایج، ردیف کردن دعاوی و باورهایی از این و آن درباب حقیقی (یا درست) از نظر نوع و شیوه بیان حقیقت فلسفی اعتباری نمی تواند داشته باشد.

Front 3

1/3

Auch weil die Philosophie wesentlich im Elemente der Allgemeinheit ist, die das Besondere in sich schließt, so findet bei ihr mehr als bei andern Wissenschaften der Schein statt, als ob in dem Zwecke oder den letzten Resultaten die Sache selbst und sogar in ihrem vollkommenen Wesen ausgedrückt wäre, gegen welches die Ausführung eigentlich das Unwesentliche sei.

Back 3

Moreover, because philosophy has its being essentially in the element of that universality which encloses the particular within it, the end or final result seems, in the case of philosophy more than in that of other sciences, to have absolutely expressed the complete fact itself in its very nature; contrasted with that the mere process of bringing it to light would seem, properly speaking, to have no essential significance.

وانگهی، از آنجا که فلسفه اساسا با عامیت سروکار دارد و هام خود در بردارنده امر خاص است، در آن بیش از سایر علوم شبهه تواند بود که غایت و نتایج تنها مبین مطلب نیست بل متضمن توضیح تمام و کمال ماهیت آن نیز هست و لذا بازنمایی خود موضوع چندان اساسی نیست.

از این گذشته، از آنجا که قرار فلسفه ذاتا در اقلیم عامیت است که مورد خاص را خود در بر دارد، می توان چنین پنداشت که در فلسفه بیش از علوم دیگر با بیان خود امر در کمال ذاتش در (قالب) مقصود نهایی یا آخرین نتایج سروکار داریم که گزارش (ما) در قبال آن خودبه خود ناذاتی خواهد بود.

Front 4

1/4

In der allgemeinen Vorstellung hingegen, zum Beispiel was Anatomie sei, etwa die Kenntnis der Teile des Körpers nach ihrem unlebendigen Dasein betrachtet, ist man überzeugt, die Sache selbst, den Inhalt dieser Wissenschaft, noch nicht zu besitzen, sondern außerdem um das Besondere sich bemühen zu müssen.

Back 4

On the other hand, in the general idea of e.g. anatomy—the knowledge of the parts of the body regarded as lifeless—we are quite sure we do not possess the objective concrete fact, the actual content of the science, but must, over and above, be concerned with particulars.

نکته اینجاست که مردم چنین شبهه ای درباره نظرات فرضا کای خود در چندوچون کالبدشکافی ندارند و بر نظراتی که گویای اطلاع از بخشهای بدن که حاصل کاوش بر کالبد بیجان آدمی است نام دانستنیهایی که مضمون کالبدشکافی دارد نمی دهند، زیرا می دانند که داشتن چنان دانشی نیازمند دست یابی به شناخت خاص امر است.

درحالی که در تصور کلی آن چیزی که به عنوان مثال کالبدشناسی نامیده می شود، یعنی شناخت اجزای تن بیرون از فرابود حیات مند آن ها، برعکس، یقین داریم که آنچه در اختیار ماست هنوز خود امر، که متوای این علم باشد، نیست، و ناگزیر به ملاحظه دقیق مورد خاص نیازمندیم.

Front 5

1/5

Ferner ist bei einem solchen Aggregate von Kenntnissen, das den Namen Wissenschaft nicht mit Recht führt, eine Konversation über Zweck und dergleichen Allgemeinheiten nicht von der historischen und begrifflosen Weise verschieden, worin von dem Inhalte selbst, diesen Nerven, Muskeln und so fort, gesprochen wird. Bei der Philosophie hingegen würde die Ungleichheit entstehen, daß von einer solchen Weise Gebrauch gemacht, und diese doch von ihr selbst als unfähig, die Wahrheit zu fassen, aufgezeigt würde.

Back 5

Further, in the case of such a collection of items of knowledge, which has no real right to the name of science, any talk about purpose and suchlike generalities is not commonly very different from the descriptive and superficial way in which the contents of the science these nerves and muscles, etc.-are themselves spoken of. In philosophy, on the other hand, it would at once be felt incongruous were such a method made use of and yet shown by philosophy itself to be incapable of grasping the truth.

اصولا هرگونه گفتاری در غایت و کلیاتی مشابه آن تفاوت با شیوه ای ندارد که در آن (به طور کلی) از اعصاب، ماهیچه ها و مانند آن یعنی از مضمون نیز سخن می رود. چنین شیوه ای تاریخی بوده و هنوز صورت مفهوم به خود نگرفته است. این کار در فلسفه به معنای پدیدآوردن ناهنجاری است، چون از شیوه ای استفاده می شود که خود توانایی فراچنگ آوردن حقیقت را ندارد.

وانگهی، در چنین ملقمه ای از شناخت ها، که شایسته عنوان علم نیست، صحبت از مقصود نهایی و کلیاتی از این سنخ، به رسم معمول، فرقی با شیوه تاریخی و غیرمفهومی ای که در خود مضمون، این یا آن عصب و ماهیچه،و مانند این ها، به کار می رود ندارد. ولی به کار بستن چنین شیوه ای در فلسفه به ناهمخوانی (روش با موضوع) خواهد انجامید، ضمن این که با این کار ناتوانی چنین شیوه ای از ادراک حقیقت نشان داده خواهد شد.

Front 6

2/1

So wird auch durch die Bestimmung des Verhältnisses, das ein philosophisches Werk zu andern Bestrebungen über denselben Gegenstand zu haben glaubt, ein fremdartiges Interesse hereingezogen, und das, worauf es bei der Erkenntnis der Wahrheit ankommt, verdunkelt.

Back 6

2. In the same way too, by determining the relation which a philosophical work professes to have to other treatises on the same subject, an extraneous interest is introduced, and obscurity is thrown over the point at issue in the knowledge of the truth.

بدین سان هر کوششی نیز که بخواهد با تبیین مناسبتی که یک اثر فلسفی را با دیگر بررسی هایی که درباب همان موضوع دارد، نشان دهد، به پادرمیانی یک خواست بیگانه می انجامد، و آن چیزی را که در شناخت حقیقت مورد نظر است، تیره خواهد کرد.

Front 7

2/2

So fest der Meinung der Gegensatz des Wahren und des Falschen wird, so pflegt sie auch entweder Beistimmung oder Widerspruch gegen ein vorhandenes philosophisches System zu erwarten, und in einer Erklärung über ein solches nur entweder das eine oder das andre zu sehen.

Back 7

The more the ordinary mind takes the opposition between true and false to be fixed, the more is it accustomed to expect either agreement or contradiction with a given philosophical system, and only to see reason for the one or the other in any explanatory statement concerning such a system.

هرچه باور به تضاد بین حقیقت و باطل بیشتر پاگیرد، به همان اندازه نیز باید باور داشت که موافقت و ضدیت با نظام فاسفی موجود و توضیح درباب آن نظام فقط به این یا آن شق منجر شود.

Front 8

2/3

Sie begreift die Verschiedenheit philosophischer Systeme nicht so sehr als die fortschreitende Entwicklung der Wahrheit, als sie in der Verschiedenheit nur den Widerspruch sieht.

Back 8

It does not conceive the diversity of philosophical systems as the progressive evolution of truth; rather, it sees only contradiction in that variety.

(دارنده) این نظر رد یا قبول تفاوت های نظام های فلسفی را چندان به مثابه توسعه بالنده حقیقت نمی نگرد، بلکه در تفاوت فقط تضاد می یابد.

Front 9

2/4

Die Knospe verschwindet in dem Hervorbrechen der Blüte, und man könnte sagen, daß jene von dieser widerlegt wird, ebenso wird durch die Frucht die Blüte für ein falsches Dasein der Pflanze erklärt, und als ihre Wahrheit tritt jene an die Stelle von dieser.

Back 9

The bud disappears when the blossom breaks through, and we might say that the former is refuted by the latter; in the same way when the fruit comes, the blossom may be explained to be a false form of the plant's existence, for the fruit appears as its true nature in place of the blossom.

شکوفه با باز شدن گل از میان می رود و می توان گفت، این یکی آن را رفع می کند و به همین سان پیدایش میوه به گل مهر بطلان می زند و به عنوان حقیقت گل جانشین آن می شود.

Front 10

2/5 Diese Formen unterscheiden sich nicht nur, sondern verdrängen sich auch als unverträglich miteinander. Aber ihre flüssige Natur macht sie zugleich zu Momenten der organischen Einheit, worin sie sich nicht nur nicht widerstreiten, sondern eins so notwendig als das andere ist, und diese gleiche Notwendigkeit macht erst das Leben des Ganzen aus.

Back 10

These stages are not merely differentiated; they supplant one another as being incompatible with one another. But the ceaseless activity of their own inherent nature makes them at the same time moments of an organic unity, where they not merely do not contradict one another, but where one is as necessary as the other; and this equal necessity of all moments constitutes alone and thereby the life of the whole.

این شکل ها با یکدیگر صرفا اختلاف ندارند، بلکه یکدیگر را همچون عنصر ناپذیرا متقابلا دفع می کنند. اما سرشت سیال شان آن ها را در عین حال به لخت های وحدت اندام وار مبدل می کند که در آن نه تنها در ستیز با یکدیگر نیستند، بلکه هر کدام همچون دیگری ضروری اند و همانا این ضرورت سویاسو است که زندگی کل را می سازد.

Front 11

2/6 Aber der Widerspruch gegen ein philosophisches System pflegt teils sich selbst nicht auf diese Weise zu begreifen, teils auch weiß das auffassende Bewußtsein gemeinhin nicht, ihn von seiner Einseitigkeit zu befreien oder frei zu erhalten, und in der Gestalt des streitend und sich zuwider Scheinenden gegenseitig notwendige Momente zu erkennen.

Back 11

But contradiction as between philosophical systems is not wont to be conceived in this way; on the other hand, the mind perceiving the contradiction does not commonly know how to relieve it or keep it free from its onesidedness, and to recognize in what seems conflicting and inherently antagonistic the presence of mutually necessary moments.

اما تضاد با یک نظام فلسفی بعضا از آن نیست خود را به این شیوه درک کند، از سوی دیگر آگاهی دریابنده قاعدتا نمی داند آن را از یک جانبگی برهاند یا آزادی آن را تامین کند، و در هیئت ستیزنده و ناساسازنما دقایق ضروری را متقابلا بشناسد.

Front 12

3/1

Die Foderung von dergleichen Erklärungen sowie die Befriedigungen derselben scheinen vielleicht das Wesentliche zu betreiben.

Back 12

Those who demand both such explanations and their satisfactions may well look as if they are really in pursuit of what is essential.

طلب و نیز برآوردن توضیحاتی از این دست شاید به ظاهر انجام امری اساسی به نظر آید.

Front 13

3/2

Worin könnte mehr das Innere einer philosophischen Schrift ausgesprochen sein als in den Zwecken und Resultaten derselben,

Back 13

Whereelse could the inner core of a philosophical work be better expressed than in its purposes and results,

درونمایه اثری فلسفی در کجا بهتر از خود غایت و نتایج آن می تواند بیان شود.

مگر می توان درونه یک نوشته فلسفی را در جایی شایسته تر از هدف و نتایج آن بیان شده یافت،

Front 14

3/3

und wodurch diese bestimmterer kannt werden als durch ihre Verschiedenheit von dem, was das Zeitalter sonst in derselben Sphäre hervorbringt?

Back 14

and how else could this be more determinately discerned than by differentiating it from all the other things that this age brings out in the same sphere?

و غایت و نتایج را از چه راه می توان معین تر از آن شناخت که از راه ممتاز ساختنشان از آنچه زمانه معمولا در همان سپهر به بارمی نشاند؟

ه

و چگونه ممکن است غایت و نتایج را متعین تر شناخت بی آنکه آنها را از آنچه معمولا زمان در آن زمینه پدید می آورد، متفاوت کرد؟

Front 15

3/4

Wenn aber ein solches Tun für mehr als für den Anfang des Erkennens, wenn es für das wirkliche Erkennen gelten soll, ist es in der Tat zu den Erfindungen zu rechnen, die Sache selbst zu umgehen, und dieses beides zu verbinden, den Anschein des Ernstes und Bemühens um sie, und die wirkliche Ersparung desselben.

Back 15

If, however, such procedure is to pass for more than the beginning of knowledge, if it is to pass for actually knowing, then we must, in point of fact, look on it as a device for avoiding the real business at issue, an attempt to combine the appearance of being in earnest and taking trouble about the subject with an actual neglect of the subject altogether.

اماکاری از این دست اگر بیش از بدایت شناخته شود و به حکم شناخت واقعی اخذ گردد، در واقع از ابداعات دور شدن از خود امر به حساب می آید.

اما وقتی چنان کاری بیش از آن چه درخور آغاز شناختن است به دیده گرفته شود و بنا باشد ارزش شناخت کامل پیدا کند، باید از ابداع هایی به حساب آورد که هدف از آن نادیده گرفتن خود امر است، آن چه در ظاهر جد و سعی برای امر می نماید در واقع به منظور سرباز زدن از آن هر دو است.

Front 16

3/5

Denn die Sache ist nicht in ihrem Zwecke erschöpft, sondern in ihrer Ausführung, noch ist das Resultat das wirkliche Ganze, sondern es zusammen mit seinem Werden; der Zweck für sich ist das unlebendige Allgemeine, wie die Tendenz das bloße Treiben, das seiner Wirklichkeit noch entbehrt, und das nackte Resultat ist der Leichnam, der sie hinter sich gelassen.

Back 16

For the real subject-matter is not exhausted in its purpose, but in working the matter out; nor is the mere result attained the concrete whole itself, but the result along with the process of arriving at it. The purpose of itself is a lifeless universal, just as the general drift is a mere activity in a certain direction, which is still without its concrete realization; and the naked result is the corpse of the system which has left its guiding tendency behind it.

چه، حق مطلب در تببین غایتش هنوز ادا نمی شود، بلکه در اجرایش، نتیجه هنوز یک کل واقعی نیست، بلکه نتیجه به همراه شدنش؛ غایت به خودی خود یک امر جان نایافته است، همچنان که تمایل سائق صرف است که هنوز فاقد واقعیت خود است؛ و نتیجه عریان به نفسه لاشه ای است که هرگونه تمایل را از دست نهاده است.

Front 17

3/6

Ebenso ist die Verschiedenheit vielmehr die Grenze der Sache; sie ist da, wo die Sache aufhört, oder sie ist das, was diese nicht ist.

Back 17

Similarly, the distinctive difference of anything is rather the boundary, the limit, of the subject; it is found at that point where the subject-matter stops, or it is what this subject-matter is not.

به همین سان، تفاوت یک چیز مرز آن چیز است. تفاوت آنجاست که امر وجود ندارد یا آن چیزی است که در آنکخود امر نیست.

Front 18

3/7

Solche Bemühungen mit dem Zwecke oder den Resultaten, sowie mit den Verschiedenheiten und Beurteilungen des einen und des andern, sind daher eine leichtere Arbeit, als sie vielleicht scheinen. Denn statt mit der Sache sich zu befassen, ist solches Tun immer über sie hinaus,

Back 18

To trouble oneself in this fashion with the purpose and results, and again with the differences, the positions taken up and judgments passed by one thinker and another, is therefore an easier task than perhaps it seems. For instead of laying hold of the matter in hand, a procedure of that kind is all the while away from the subject altogether.

در نتیجه این تلاش ها برای غایت ها و نتیجه ها،توجه به تفاوت ها و نتایجی را که درباره این یا آن (نظر) داوری کنند، شاید کاری آسان تر از آنچه می نماید است. چه، به جای آنکه به خود مطلب بپردازند، همواره از آن فرا می روند.

Front 19

3/8

statt in ihr zu verweilen und sich in ihr zu vergessen, greift solches Wissen immer nach einem Andern, und bleibt vielmehr bei sich selbst, als daß es bei der Sache ist und sich ihr hingibt.

Back 19

Instead of dwelling within it and becoming absorbed by it, knowledge of that sort is always grasping at something else; such knowledge, instead keeping to the subject-matter and giving itself up to it, never gets away from itself.

این گونه دانندگی به جای آنکه در موضوع درنگ کند و در آن ادغام شود، به چیزی غیر آن چنگ می برد، به واقع در خود می ماند، آنچنان که گویی در آن است و وقف آن شده است.

Front 20

3/9

Das leichteste ist, was Gehalt und Gediegenheit hat, zu beurteilen, schwerer, es zu fassen, das schwerste, was beides vereinigt, seine Darstellung hervorzubringen.

Back 20

The easiest thing of all is to pass judgments on what has a solid substantial content; it is more difficult to grasp it, and most of all difficult to do both together and produce the systematic exposition of it.

داوری درباب آنچه مضمون و استحکام دارد بسیار آسان است، دشوارتر درک آن، و دشوارترین کار تلفیق درک و داوری توضیح مطلب است.

Front 21

4/1

Der Anfang der Bildung und des Herausarbeitens aus der Unmittelbarkeit des substantiellen Lebens wird immer damit gemacht werden müssen, Kenntnisse allgemeiner Grundsätze und Gesichtspunkte zu erwerben, sich nur erst zu dem Gedanken der Sache überhaupt heraufzuarbeiten, nicht weniger sie mit Gründen zu unterstützen oder zu widerlegen, die konkrete und reiche Fülle nach Bestimmtheiten aufzufassen, und ordentlichen Bescheid und ernsthaftes Urteil über sie zu erteilen zu wissen.

Back 21

4. The beginning both of cultural education and of working one’s way out of the immediacy of substantial life must always be done by acquainting oneself with universal principles and points of view.