Neuropsychologie H06. Spatieel Gedrag 6.3 De Cerebrale Organisatie Van Het Spatieel Gedrag

Front 1

6.3 De cerebrale organisatie van het spatieel gedrag

In de paragraaf over seriële en parallelle verwerking van visuele informatie (zie hoofdstuk 'Waarneming ') gaven we reeds aan dat de identificatie van een object enerzijds en de lokalisatie van dat object in de ruimte anderzijds door

Back 1

twee verschillende neuronale baansystemen worden gemedieerd (Mishkin, Ungerleider & Macko, 1983).

Front 2

Beide baan­ systemen vertrekken vanuit

Back 2

de primaire visuele cortex.

Front 3

Het baansysteem dat verantwoor­delijk wordt geacht voor de objectidentificatie, loopt via

Back 3

de fasciculus longitudinalis inferior naar de onderste temporale sulcus .

Front 4

De inferieure temporale cortex identificeert objecten maar niet

Back 4

hun spatiële lokalisatie.

Laesies in de inferieure temporale cortex veroorzaken ernstige stoornissen bij visuele discriminatietaken, maar niet bij visuospa­tiële taken.

Front 5

Laesies in de inferieure temporale cortex veroorzaken ernstige stoornissen bij

Back 5

visuele discriminatietaken, maar niet bij visuospa­tiële taken.

Front 6

Het baansysteem dat verantwoordelijk wordt geacht voor de spatiële discri­minatie, loopt via de fasciculus longitudinalis superior naar de

Back 6

posterieure pariëtale cortex.

Laesies in deze regio hebben geen invloed op de visuele discriminatie, maar veroorzaken ernstige visuospatiële stoornissen zoals problemen met het visueel gestuurd reiken (oog-handcoördinatie) en het inschatten van welk van twee identieke objecten het dichtst bij een referentiepunt is gelegen (Figuur 6.3.).

Front 7

Laesies in deze regio hebben geen invloed op

Back 7

de visuele discriminatie, maar veroorzaken ernstige visuospatiële stoornissen zoals problemen met het visueel gestuurd reiken (oog-handcoördinatie) en het inschatten van welk van twee identieke objecten het dichtst bij een referentiepunt is gelegen (Figuur 6.3.).

Front 8

Figuur 6.3. Twee taken die het functionele onderscheid tussen de onderste temporale en de achterste pariëtale cortex illustreren .

Inferieur temporale laesies {linkerfiguur) veroorzaken ernstige problemen in een visuele discriminatietaak gebaseerd op de visuele kenmerken van de stimuli, maar beïnvloeden de spatiële vaardigheden niet.

Posterieur pariëtale laesies (rech­terfiguur) veroorzaken problemen met spatiële opdrachten (welk plaatje ligt het dichtst bij de cilinder), maar leiden niet tot disfuncties in de objectdiscriminatie (Mishkin et al., 1983).

Back 8

Front 9

De posterieure pariëtale cortex construeert een coördinatiesysteem dat de reële ruimte weerspiegelt en lokaliseert de objecten in deze ruimte hoewel het de objecten zelf

Back 9

niet identificeert.

Front 10

De pariëtale en temporale corticale area ontvangen informatie uit

Back 10

de visuele cortex via de fasciculi longitudinali superior en inferior.

Front 11

Zowel de posterieure pariëtale cortex als de inferieure temporale cortex zendt zijn efferente projecties naar de

Back 11

frontale cortex alwaar de grijp-, reik- en oogbewegingen naar objecten in de ruimte worden opgebouwd.

Front 12

Beide corticale areas (posterieure pariëtale cortex als de inferieure temporale cortex) projecteren niet alleen naar de frontale cortex maar ook naar de hippocampus die, zo wordt gesuggereerd,

Back 12

de informatie van beide systemen combineert tot spatiële con­cepten.

Front 13

Een spatieel concept verenigt objectidentificatie en objectlokalisatie zoals "de pen bevindt zich rechts van het horloge op de tafel in de keuken".

Men gaat er ook vanuit dat de hippocampus betrokken is bij

Back 13

het opslaan van de nieuwe spatiële voorstellingen in het langetermijngeheugen van de neocortex.