Use LEFT and RIGHT arrow keys to navigate between flashcards;
Use UP and DOWN arrow keys to flip the card;
H to show hint;
A reads text to speech;
35 Cards in this Set
- Front
- Back
|
KWAS SIARKOWY (VI) |
H2SO4 |
|
|
KWAS AZOTOWY (V) |
HNO3 |
|
|
KWAS FOSFOROWY (V) |
H3PO4 |
|
|
Węglan |
CO3 |
|
|
KWAS WĘGLOWY |
H2CO3 |
|
|
ZASADA 1 |
We wzorach chemicznych tlen znajduje się zawsze na drugim miejscu; pierwsze w kolejności występują metale bądż niemetale. |
|
|
ZASADA 2 |
Związki tlenowe mają końcówkę 'any' np.: siarczany, azotany, węglany |
|
|
ZASADA 3 |
W związkach chemicznych wodór występuje na +I (plus pierwszym) stopniu utlenienia natomiast tlen na -II (minus drugim) stopniu utlenienia. |
|
|
ZASADA 4 |
Każda cząsteczka związku chemicznego ma obojętny ładunek czyli suma stopnii utlenienia poszczególnych pierwiastków równa jest 0 (zeru).
np.:
H2(I) CO3(-II)2*1 + 3*(-2) = -4 czyli węgiel (C) jest 4-wartościowy |
|
|
Wiązanie chemiczne |
Uwzpólniona para elektronów pochodząca od 2 różnych atomów |
|
|
FOSFORAN (V) SODU |
Na3PO4
gdzie Na3P(V)O(-II)4 4*(-2) + 3*1 = -5 czyli fosfor jest V-wartościowy |
|
|
AZOTAN (V) POTASU |
KNO3 |
|
|
REGUŁA OKTETU I DUBLETU |
Atom każdego pierwiastka dąży do uzyskaniadubletu (pary) lub oktetu (ośmiu) elektronów na ostatniej powłoce elektronowej (zwanej walencyjną). Zdolność oddawania lub przyjmowania elektronów warunkuje tworzenie jonów dodatnich lub ujemnych. |
|
|
PRZYKŁAD 'Na' (SÓD) |
11Na23 Sód / P - 11; E - 11; N - 12 3 powłoki (ma 11 elektronów 1s² 2s²p6 3s1 - na 3. powłoce może być 18 elektronów czyli łatwiej jest mu oddać 1 elektron (ostatni na 3. powłoce) i będzie miał niedomiar elektronów czyli będzie tworzył związki kationowe (dodatnio naładowane) - 'Na+'
|
|
|
BUDOWA ATOMU ELEKTROUJEMNOŚĆ |
Przykładowo, atom który posiada 7 elektronów na powłoce walencyjnej z łatwością przyjmie 1 elektron, potrzebny do dubletu i utworzy jon ujemny (anion). Natomiast atom posiadający 1 elektron na powłoce walencyjnej łatwo odda 1 elektron i utworzy tym samym kation. |
|
|
UKŁAD OKRESOWY PIERWIASTKÓW |
Posiada 7 okresów i 18 grup. Poszczególne grupy pierwiastków nazywane są od ich przedstawicieli - pierwszych pierwiastków w danej grupie - np. borowce, węglowce, azotowce, tlenowce, fluorowce, gazy szlachetne (helowce). |
|
|
ZAPIS KLATKOWY - KONFIGURACJA ELEKTRONOWA (powłoki elektronowe) |
Każda z powłok elektronowych może pomieścić określoną liczbę elektronów. Litera n określa numer powłoki, a ilość maksymalna elektronów ba danej powłoce jest możliwa do obliczenia na podstawie wzoru: 2N²
|
|
|
ZAPIS KLATKOWY - KONFIGURACJA ELEKTRONOWA (powłoki elektronowe) |
WZÓR - 2N² (n - numer powłoki) K(n=1) = 2 / 2*1² L(n=2)= 8 / 2*2² M(n=3)= 18 / 2*3² N(n=4)= 32 / 2*4² O(n=5)= 50 / 2*5² P(n=6)= 72 / 2*6² Q(n=7)= 98 / 2*7²
|
|
|
ZAPIS KLATKOWY - KONFIGURACJA ELEKTRONOWA (podpowłoki elektronowe) |
Każda z powłok elektronowych posiada określone rozmieszczenie elektronów - tzw. podpowłoki. |
|
|
ZAPIS KLATKOWY - KONFIGURACJA ELEKTRONOWA (podpowłoki elektronowe) |
Powłoka K posiada 2 elektrony, posiada również 1 podpowłokę - w fizyce i chemii kwantowej wszystkie układy dążą do uzyskania jak najniższej energii. Elektrony by uzyskać minimum energii, 'lubią' być sparowane. |
|
|
ZAPIS KLATKOWY - KONFIGURACJA ELEKTRONOWA (podpowłoki elektronowe) |
Powłoka L może ulokować 8 elektronów, posiada 2 podpowłoki (orbitale) s i p. Podpowłoka s może pomieścić 2 sparowane elektrony, podpowłoka p może pomieścić 6 sparowanych elektronów. Powłoka M może ulokować 16 elektronów na 3 podpowłokach s, p i d. |
|
|
CIEKAWOSTKA |
Po umiejscowieniu pierwiastka w układzie okresowym można określić ilość powłok elektronowych i liczbę elektronów walencyjnych. Ilość powłok to numer okresu a liczba elektronów to numer grupy, w którym leży dany pierwiastek. Przykład: wapń Ca leży w 4 okresie i 2 grupie - posiada 4 powłoki elektronowe i 2 elektrony walencyjne. |
|
|
ELEKTROUJEMNOŚĆ |
Miara zdolności przyciągania elektronów, na tej podstawie można przewidzieć kierunek tworzenia się wiązania chemicznego. Każdy pierwiastek posiada stałą wartość elektroujemności, wartości te można odczytać z tzw. Skali Paulinga. |
|
|
ELEKTROUJEMNOŚĆ |
Z różnicy elektroujemności pomiędzy dwoma atomami pierwiastka można przewidzieć rodzaj wiązania chemicznego. E >= 1,7 - wiązania jonowe E = od 0 do 04 - wiązania kowalencyjne E = od 0,4 do 1,7 - wiązania kowalencyjne spolaryzowane
|
|
|
OGÓLNY WZÓR NA KWASY NIEORGANICZNE |
HnR gdzie
H - to atom
n - liczba atomów wodoru (wartościowość reszty kwasowej)
R - reszta kwasowa |
|
|
RODZAJE REAKCJI CHEMICZNYCH |
1. REAKCJA SYNTEZY - powstawanie związku z 2 prostych substancji
2. REAKCJA ANALIZY - reakcja rozpadu
3. REAKCJA WYMIANY - pojedynczej i podwójnej |
|
|
REAKCJA SYNTEZY - powstawanie związku z 2 prostych substancji |
A + B ---> AB
2H2 + O2 ---> 2H20
CH3COOH (kwas octowy) + C2H5OH (alkohol etylowy) ---> CH3COOC2H5 + H2O (etanolan octowy) |
|
|
REAKCJA ANALIZY - reakcja rozpadu |
AB ---> A + B
CaCO3 ---> Ca + CO2 |
|
|
REAKCJA WYMIANY - pojedynczej i podwójnej |
1. Reakcja wymiany pojedynczej A + BC ---> AC + B Na2SO4+2K ---> K2SO4 + 2Na
2. Reakcja wymiany podwójnej AB + CD ---> AC + BD Na2SO4+2KCL ---> 2NACL + K2SO4 |
|
|
SIARCZAN VI MAGNEZU |
MgSO4 |
|
|
FOSFORAN V POTASU |
K3PO4 |
|
|
CHLOREK SODU |
NaCl |
|
|
WĘGLAN WAPNIA |
Ca2CO3 |
|
|
AZOTAN V SODU |
NaNO3 |
|
|
Współczynnik stechiometryczny |
Stały współczynnik w równaniu stechiometrycznym danej reakcji chemicznej. Wartość współczynnika stechiometrycznego wynika bezpośrednio z bilansu atomów |
